Six Possibilities for a Sculpture, samengesteld door Zoë Gray

Een groepstentoonstelling met Hedwig Houben, Jennifer Tee, Caroline Achaintre, Robert Orchardson, Emmanuelle Lainé

Kunnen we het in een kunstwereld van eindeloze mogelijkheden hebben over slechts zes mogelijkheden voor een sculptuur?

Deze tentoonstelling presenteert het werk van vijf kunstenaars die sculptuur verwelkomen als een actieve kracht eerder dan het te zien als een statisch object. De kunstcriticus Rosalind Krauss stelde ooit de volgende vraag: ‘Hoe noodzakelijk is beeldhouwkunst om de effecten van beeldhouwkunst te produceren?’ Haar essay Sculpture in the Expanded Field uit 1979 onderzocht de praktijken binnen het medium, die steeds immateriëler werden. Hoewel ze het verdwijnen van de verschillen tussen de verschillende media later zou betreuren, was haar essay een belangrijke mijlpaal in wat bekend kwam te staan als de postmedium-conditie. De kunstenaars in deze tentoonstelling beperken zich niet tot een bepaald medium. Toch staat bij elk van hen de praktijk van beeldhouwen, van het fysisch vorm geven aan hun ideeën centraal. Ze omarmen de theatraliteit van beeldhouwkunst – ooit verguisd als haar zwakte – en kiezen ervoor om hun vormen op verschillende manieren te activeren, waarbij ze die soms zelfs letterlijk op het podium plaatsen.

Allen werken ze rond vragen van maken, proces – ambacht zelfs. Zoals Eva Grubinger en Jörg Heiser opmerken in hun inleiding tot Sculpture Unlimited (Sternberg Press, 2012): ‘lijkt er een opleving te zijn van belangstelling voor de geschiedenis van de beeldhouwkunst, inclusief een terugkeer naar traditionele technieken en productiemethoden, die in het tijdperk van het internet en de sociale media vaak aantrekkelijk, zelfs radicaal lijken.’ Wat mij in de werken van de kunstenaars die hier worden gepresenteerd in het bijzonder opvalt, is dat die terugkeer naar traditionele technieken wordt gecombineerd met conceptuele snuggerheid, lichtheid van toets en een dosis humor.

Hoewel dit geen tentoonstelling is die het gebouw waarin ze wordt gepresenteerd als thema neemt, zou het niet fair zijn om compleet voorbij te gaan aan de zwaar beladen symboliek van de ruimte. Het gebouw is een voormalige vrijmetselaarsloge en de codes van de vrijmetselarij zitten verankerd in zijn hele structuur. De werken in de tentoonstelling flirten met de totemistische aanwezigheid van sculptuur, met haar potentieel als rituele vorm. Niettemin zijn de rituelen die de werken eventueel oproepen puur artistiek; ze functioneren binnen het domein van de hedendaagse kunst, een ruimte die veel vrijheid toelaat en vele mogelijkheden biedt.

Samengesteld door Zoë Gray

Tentoonstellingsgids