Maybe I won’t go to sleep at all by Kate Newby

Een belangrijk aspect van de praktijk van de Nieuw-Zeelandse kunstenaar Kate Newby is de spontane en directe relatie met de omgevingen of ruimtes waarmee ze werkt. Hoewel de voorstellen die Newby ontwikkelt, uitgaan van specifieke dialogen met concrete sites, lijken ze altijd verder te gaan dan pure sitespecificiteit: de vorm lijkt zich aan eender welke plek te kunnen aanpassen. Dit gemak waarmee de werken zich schikken naar de situatie bepaalt elke actie die de kunstenaaronderneemt. Ze slaagt erin situaties te creëren die lijken te bestaan zonder bestuurd te worden door welke meester dan ook.

Kate Newby besloot ook het gebouw van La Loge precies zo te benaderen. Ze beschouwt de architectuur bijna vanuit een geografisch oogpunt en behandelt ze als een potentieel landschap, opgebouwd uit verschillende geologische lagen. Je zou kunnen zeggen dat de landschappen ruimtes zijn die zich aan de kijker aanbieden – zonder enige autoriteit. Je kan er gewoon rustig naar kijken, simpelweg hun werkelijkheid delen. In het werk van Newby introduceren dingen, ruimten en acties zich op dezelfde manier. Elementen uit haar werk zoals katoenen stof, keramische stenen en fragmenten van zinnen, touwen en tapijten verschijnen allemaal in hun meest alledaagse incarnatie. Hoewel wat wordt gepresenteerd inderdaad het ding zelf is, zal wat je ziet toch vaak materialiseren als een licht verschillende versie van het ding in kwestie: stof wordt opgehangen, wordt een ruimte, een huis, een plank...

Maybe I won’t go to sleep at all installeert een stemming waarin de werken geïntroduceerd worden als tegelijkertijd aanwezig en voorlopig. Het heeft veel te maken met het aanwakkeren van de zin voor uitstapjes en kleine gebeurtenissen. De werken zijn actieve elementen, ze dragen activiteiten over zoals samen met de kunstenaar reizen, wat tijd doorbrengen met haar, op straat rondhangen, zonnebaden op een dak, nat worden door de Brusselse regen, door de wind bewegen of zachtjes door het water gesluisd worden. Eerder dan echte objecten en installaties te produceren, stelt Newby, zoals vaak het geval is in haar praktijk, gebaren en gedragingen voor die resulteren in een positieve celebratie van de onmiddellijke werkelijkheid.

Het voorstel van Kate Newby in La Loge biedt een vrolijk en onbelemmerd environment waar noch het gebouw het werk domineert, noch het werk het gebouw: geen van beide is onderdanig tegenover het ander. Doorheen de tentoonstelling slenteren, betekent onder andere kijken en door de ruimte bewegen, je eigen visie erop ontwikkelen en waarschijnlijk ook een beetje door iets geprikkeld worden. Op dezelfde manier waarop parken, hoofdwegen of rotondes (godzijdank) worden doorkruist door wilde paden – die een impulsieve behoefte aan een kortere weg of een aangenamere
wandeling markeren – is de praktijk van Kate Newby er één die sporen van verlangen traceert.

Kate Newby werd in 1979 geboren in het Nieuw-Zeelandse Auckland. Ze verdeelt haar tijd tussen Auckland en New York.