Despina door Zoë Paul

Zoë Paul brengt werk dat bestaat uit elementen en motieven die een zin van verbondenheid oproepen, zowel op het niveau van het persoonlijke als op het niveau van de gemeenschap. Ze zet daarvoor tijdloze, universeel bruikbare technieken en low-tech materialen in zoals klei, verf en wol. Materialen uit een kleinschalige economie die gebruikt worden om dagelijkse behoeften te bevredigen. Haar werk is een onderzoek naar onze relatie met traditie en de manier waarop onze perceptie van de waarde van een object verandert door de tijd en de context waarbinnen we het beschouwen.

In Despina kijkt Zoë Paul door de lens van mythologie, vruchtbaarheid en vrouwelijkheid naar het leven als een oneindig, cyclisch proces. Op uitnodiging van La Loge brengt ze met nieuwe werken en materiële experimenten een verhaal bestaande uit scènes die zich zowel afspelen op het levendige aardoppervlak, als eronder, in de goddelijke maar obscure onderwereld. Ze benadrukt de onderlinge afhankelijkheid van - en de wisselwerking tussen - die twee werelden, bijvoorbeeld door gebruik te maken van symbolen en allegorieën. Omdat ze de natuur op een eerder holistische wijze benadert, verkiest Paul traditie en vrouwelijkheid boven modernere en meer mechanische manieren om zich tot de wereld te verhouden, en belicht ze hoe de aarde een zorgende, zachte, aandachtige houding overvloedig honoreert.

Samengesteld door Laura Herman