Chalet is een tentoonstelling van Jef Geys die veertig jaar van zijn werk beslaat en die levendige en uitvoerige displays van geselecteerde werken combineert met kleinere fragmenten uit tal van andere projecten – een methode die hij in voorafgaande tentoonstellingen vaak gebruikte.
De titel van de tentoonstelling is afkomstig van het werk Chalet, gemaakt in 1977, het jaar waarin Geys, vlakbij zijn huis in de Kempen waar hij reeds lang leefde, volledig eigenhandig en met gerecupereerde materialen een zomerhuis ontwierp en bouwde. Het gebouw zelf is gemodelleerd op typisch 18de-eeuwse Noord-Europese boerderijen, met hun buitenmuren van houten latten en een overhangend dak. De constructie van Chalet is bescheiden qua schaal – Geys zei ooit dat hij ‘het lichaam als eenheid’ gebruikte1 – en zijn bucolische stijl lijkt uitdagend te vloeken met het soort van utopische en meer avant-gardistische architectonische benaderingen die in de late jaren 1970 door de kunstwereld geprezen werden. Dit werk zegt iets fundamenteels over de methoden van Jef Geys. Hij heeft er steeds op gehamerd dat we vernaculaire vormen – die gewoonlijk misschien over het hoofd gezien worden omdat we ze overal aantreffen of omdat ze getuigen van een gebrek aan smaak – zouden moeten onderzoeken met precies dezelfde criteria als eender welk gebouw, kunstwerk of literair werk zoals het, binnen elk gespecialiseerd gebied, door de kritiek wordt aangeduid als esthetisch of sociaal waardevol. Het is opmerkelijk dat Geys, wanneer hij gevraagd werd om een lemma te leveren voor de Oosthoek-encyclopedie (editie 1981), Chalet selecteerde, dat vervolgens werd afgewezen omdat het zogezegd niet als kunstwerk (h)erkend kon worden. Foto’s zijn het enige wat overblijft van Chalet, want Geys verkocht het stuk grond waarop het stond een paar jaar later (samen met het gebouw, dat later gesloopt werd).
Tentoonstellingstekst