De sculpturale en ruimtelijke praktijk van de Portugese kunstenares Leonor Antunes is het resultaat van een subtiele dialoog tussen de tentoonstellingslocatie, plaatselijke kennis en de fysieke ontmoeting met het werk. Antunes laat zich inspireren door de erfenis van vrouwelijke modernistische architecten en ontwerpers. Het werk verhoudt zich tot het vernaculaire en verzet zich tegen extreme rationalisering van creatieve processen.
Voor haar tentoonstelling in La Loge presenteert Antunes een nieuwe installatie met verlichtingsobjecten, waarbij ze zowel de fragiliteit als de functionaliteit van deze objecten in vraag stelt. De tentoonstelling vormt ook het vertrekpunt van een onderzoek dat de kunstenares in Brussel verricht naar Simone Guillissen-Hoa, een van de eerste vrouwelijke architecten van België